In gedachtenis: Coraline Toom-Knoester – 26 januari 1954 – 7 oktober 2023

Coralien werd geboren in Amsterdam als 5e kind in een gereformeerd vrijgemaakt gezin. Als 15-jarige verhuisde ze naar Weesp waarna ze al snel naar de pedagogische academie in Amersfoort ging en daar op kamers ging. Na het behalen van haar diploma is ze eerst in Hardenberg en Enschede les gaan geven. Ze trouwde en ging in de Alblasserwaard wonen waar haar kinderen werden geboren. Na haar scheiding ging ze met de twee kinderen in Nijkerk wonen en lesgeven.
Via familiebanden ontmoette ze Tijmen, net weduwnaar met twee kinderen. De kinderen hadden ongeveer dezelfde leeftijden. Eind 1993 trouwden ze en woonden ze samen in Hoevelaken. Coralien was op alle scholen, en als laatste op de Spreng, een echte juf voor de kinderen op school. Middels de opleiding remedial teaching probeerde ze ook de moeilijk lerende kinderen hun talenten te laten ontwikkelen. Ze was daar zeer succesvol in en had juist oog voor de kinderen die buiten de boot dreigden te vallen.
Einde schooljaar 2013 stopte ze met lesgeven, maar bleef als invaller actief op school. Ondertussen waren er een aantal kleinkinderen geboren waar ze dol op was. Ze kon het ook niet laten om de verse ouders advies te geven over schoolkeuzes en leerdoelen.
Ons vakantiehuis in noord Italië was een heerlijke plek om te zijn. We hadden veel contact met de Italianen in de buurt en kerkelijk konden we daar bij de Waldenzen terecht. Ze maakte ook graag lange motortochten naar verre landen van noord tot zuid en van west tot oost Europa en ook met de oldtimer werden er diverse landen bezocht. Canada en Amerika werden uitgebreid en vaker bezocht, mede vanwege familiebanden.Ze hield veel van zingen en vond een fijne aansluiting bij Free. Ook het meedoen aan de musical Jozef vond ze een fantastische ervaring.
Covid-tijd gaf een boost in het kerkbezoek. Vaak wel drie keer per week waren we in de Eshof om de uitzending voor te bereiden voor de zondag. Met een steeds beter resultaat. De zangers werden uitgenodigd en de regie werd gevoerd om de uitzending van de dienst zo goed mogelijk te laten verlopen. De opname per telefoon was een voorloper van de huidige uitzendingen.
Daarnaast zijn er de laatste jaren vaak korte tripjes gemaakt vanwege de belemmeringen die haar ziekte met zich meebracht. Maar ze plukte de dag en genoot altijd en zeker als de zon scheen.
De laatste twee jaar waren een zware belasting voor haar, maar dat liet ze niet merken. De chemotherapieën die ze kreeg deden hun werk wel maar waren een flinke aanslag op haar lichaam. Zodanig dat haar lichaam het uiteindelijk niet meer aankon. Op 7 oktober overleed zij, in diepe slaap, in het UMCG in Groningen. Op vrijdag 13 oktober hadden we een heel mooie afscheidsdienst in de Gereformeerde kerk in de Bouwstraat en hebben we haar in besloten kring van kinderen, kleinkinderen, broer en zussen begraven op de Natuurbegraafplaats de Hoogengraven in Arriën, een buurtschap bij Ommen. Ze laat een grote leegte achter maar het is goed zo.
Thijmen